بعضی وقت‌ها فکر می‌کنیم همه چیز باید تحت کنترل ما باشه. اما وقتی یاد می‌گیری به نظم پنهان جهان اعتماد کنی، همون لحظه سنگینی‌ها از روی شونه‌هات برداشته میشه. اعتماد به هستی یعنی باور به اینکه تو تنها نیستی و دنیا حامی توئه.

آرامش واقعی اون لحظه‌ایه که سکوت می‌کنی و به نفس‌هات گوش میدی. دیگه مهم نیست بیرون چه آشوبیه، چون تو وصل شدی به منبعی بزرگ‌تر از خودت. این آرامش قدسی، لنگر توئه تو طوفان‌های زندگی.

امید یعنی انتخاب دوباره، حتی وقتی هزار بار زمین خوردی. مثل چراغی که راه رو روشن می‌کنه، حتی با یک شعاع کوچک. امید، یادآوریه که پایان قصه هنوز نوشته نشده.

گاهی زندگی پر از سوال و ابهام میشه: چرا این اتفاق افتاد؟ چرا من؟ چرا الان؟

آوای هستی همون لحظه‌ایه که به جای جنگیدن با همه چیز، کمی سکوت می‌کنی و به نظم پنهان جهان گوش میدی. این ضلع هارمونی جان بهت کمک می‌کنه بفهمی هیچ چیز بی‌دلیل نیست، حتی سختی‌ها حامل درسی برای رشد تو هستن. با اعتماد به هستی، آرامشی قدسی رو تجربه می‌کنی که مثل چراغ امید، راهت رو تو تاریکی روشن می‌کنه.

    آماده ای مسیر قهرمانی تو شروع کنی؟

    من اینجام که دستتو بگیرم با هم بریم…